Kayra'm

Bugüne kadar yazdığım ne varsa hepsi anlamsızmış gibi...
Sanki anlatmak istediğim ne varsa tam anlatamamışım gibi...
Olmamış, olduramamışım gibi...
Dünyaya gözlerini açtığın günden beri kalbime bir şans daha verilmişti sanki...
Sana sahip olmak annelik duygusunu tatmak değildi sadece...
Sadece anne olmak değildi ki derdim...
Asla bu olmadı.
Çünkü ben anneliğin bir mertebe olmadığını bilenlerdendim.
İşte bu yüzden her şeye kulaklarımı kapatıp, tüm kötülükleri görmezden gelip sadece sana sarıldım.
Seni bu pis ve gereksiz kavgalardan uzak tutmaya çalıştım....
Sen hayatın bana verdiği, bana sunulan en güzel şeydin Kayra'm...
Bir gün bir yerde gerçekten bunları okuyup anlayabilir misin bilmiyorum ama seni çok seviyorum oğlum...
Hayatta iyi ki dediğim en gerçek şeysin sen...
Beni o küçücük elleriyle sarıp sarmalayan, başını göğsüme yaslayıp uyuyansın...
Huzuru hissettiğim en güzel yer senin o minicik parmaklarının arasında duyduğum kokundur.
Küçücük boyuna rağmen bağırışlarıyla, inatlaşmalarıyla, türlü türlü şebeklikleriyle kendimi gördüğüm aynamsın...
Sen beni tamamlayan en önemli varlıksın...
İyi ki doğdun, iyi ki benim ruhum sen oldun!
Sen iyi ki benim İyiki'm oldun...
İyi ki doğdun Kayra'm iyi ki, iyi ki doğdun...

-yazmazsamolmaz

-kubraslisen