Mesela her sabah yürümek isterdim seninle Rıhtım'da...
Bir hafta sonu kahvaltısı yapmak isterdim Haydarpaşa'ya bakarken gözlerimiz ve ellerimizin arasında dururken simitlerimiz... Yudumladığın ayranın dudaklarında kalan kısmına gülümseyip, dalga geçmek isterdim belli belirsiz. Gülüşürdük içtenlikle...
Kadıköy'ün o eskimiş banklarından birinde otururken biz, sağ tarafta tezgah kuran gençlere takılırdı gözlerimiz... Hemen sonra dolunca bir Karadeniz Türküsü kulaklarımıza sarılırdık birbirimize aşk ile... Sen hep yaptığın gibi içinden söylerken tüm o sevgi sözcüklerini, ben tutamazdım ki çenemi... Defalarca fısıldardım kulağına "Seni Seviyorum" diye... Her söyleyişimde daha içten gülümserdin bana; gülüşünden öperdim...
Ben seni hep güzel severdim...
Susuşlarından bildim; sen beni en derininde hissettin.
Bir hayalden ibaret olmasına rağmen şimdi; seni Kadıköy'ün en kuytu sokaklarında sevmek isterdim. Ben küçücük hayallerimi bile bir bir yıkışına aldırmadan gene de seninle en güzel aşkı yaşamayı istedim, isterdim... Bir simit eşliğinde içilebilecek ayran kadar basit ama dünyaları feda edebilecek kadar çok şey istedim...
Sen benim hayallerimin en güzel katiliydin ve ben bana sarılışından bildim; seni sevmekten asla vazgeçemezdim...
